Μετά από πολυετή εμπειρία στον τομέα της πληροφορικής και της επιχειρηματικότητας καθώς και παράλληλη ενασχόληση με τα κοινά, ενοχλημένος από τα όσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας για τα πληροφοριακά συστήματα του υπουργείου οικονομικών και όχι μόνο θα ήθελα να καταθέσω τα παρακάτω.
Δεν υφίσταται ο όρος υποκλοπή ΑΦΜ
Αν πραγματικά διατυπώθηκε από τον κο Βαρουφάκη (στο ηχητικό που κυκλοφορεί δεν ακούγεται κάτι τέτοιο, μόνο στο ρεπορτάζ) θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν έχει καμία αλήθεια αυτή η φράση ούτε πρακτική χρησιμότητα. Οι λόγοι είναι πολλοί:
- Η σχεδίαση ενός λογισμικού δεν απαιτεί το πλήρες μητρώο των σχετικών δεδομένων. Γίνεται άνετα με δείγμα δεδομένων (ή και εικονικά δεδομένα). Ακόμα κι αν το πλήρες μητρώο είναι διαθέσιμο. Ρωτήστε τον κατασκευαστή ενός τραπεζικού π.χ. συστήματος. Διέθετε κατά τη σχεδίαση, ανάπτυξη και δοκιμή του προϊόντος του τα στοιχεία των λογαριασμών των καταθετών των τραπεζών που μελλοντικά θα γίνονταν πελάτες του; Προφανώς όχι. Τα πλήρη πραγματικά δεδομένα είναι χρήσιμα μόνο όταν ένα σύστημα χρειάζεται να ξεκινήσει να χρησιμοποιείται παραγωγικά.
- Το μητρώο των ΑΦΜ δεν είναι κάτι κρυφό στον Υπουργό Οικονομικών για να απαιτεί υποκλοπή. Είναι στην απόλυτη διάθεσή του. Μέρος από τα στοιχεία αυτά είναι ακόμα και δημόσια διαθέσιμα προκειμένου να πραγματοποιούνται έλεγχοι ορθότητας ΑΦΜ από οποιονδήποτε συναλλασσόμενο. Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας αποκαλύψει δεκάδες σχετικές ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Προφανώς αν κάτι το έχεις στη απόλυτη διάθεσή σου δεν μπαίνεις στον κόπο να το υποκλέψεις. Γιατί να παραβιάζεις ανοιχτές θύρες;
Δεν υπάρχει πληροφοριακό σύστημα χωρίς λογισμικό
Στο ηχητικό ο τ. Υπ.Οικ. ακούγεται να λέει ότι ο η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων έχει πρόσβαση στο υλικό (hardware) των πληροφοριακών συστημάτων αλλά όχι στον λογισμικό (software). Προφανώς αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα καθώς δεν υφίσταται σχετικώς σύγχρονο πληροφοριακό σύστημα χωρίς να βασίζεται σε λογισμικό. Ως πληροφοριακό σύστημα νοείται κυρίως το λογισμικό, καθώς το υλικό είναι πλέον κοινό, χωρίς πολλές ιδιαιτερότητες και το λογισμικό συνήθως μπορεί να εκτελεστεί σε πολλά εναλλακτικά υλικά. Προφανώς ο ΓΓΠΣ έχει άμεση πρόσβαση και έλεγχο του λογισμικού. Οι προγραμματιστές που καταλαβαίνουν από κώδικα είναι κυρίως στη ΓΓΠΣ κι όχι στα έσοδα. Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων έχει εντελώς άλλη αποστολή.
Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων δεν ελέγχεται από τις Βρυξέλες
Ο Γενικός Γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων του ΓΑΠ, αξιότιμος καθηγητής Διομίδης Σπινέλης παραιτήθηκε επειδή παρά τις προσπάθειές του για διαστραύρωση στοιχείων φορολογουμένων με πληροφοριακά συστήματα δεν είδε ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Αποχώρησε λοιπόν καταγγέλλοντας το 4-4-2. Όχι δεν αναφερόταν στο γνωστό σύστημα σύνταξης ομάδων ποδοσφαίρου, αλλά στον τρόπο μοιρασιάς κάθε 10 ευρώ χρημάτων από φορολογικές παραβάσεις που διαπιστώνονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Εδώ το πρώτο 4 παριστάνει φόρο / πρόστιμο που γλυτώνει ο ιδιώτης μετά από «συμφωνία» με τους ελεγκτές, το δεύτερο 4 τα «λάδια» που απαιτούνται για τη λίπανση του εισπρακτικού μηχανισμού προκειμένου να επιτυγχάνονται οι αποφυγές φόρων / προστίμων και το υπολειπόμενο 2 τα λεφτά που βεβαιώνονται επίσημα ως οφειλή του ιδιώτη προς το κράτος (κάτι να πάρει και το κράτος) και ενδεχομένως κάποια στιγμή μέρος τους εισπράττεται. Έχει επίσης γραφτεί και λεχθεί από πολλούς ότι στο 4 της λίπανσης τα χρήματα δεν μένουν στον εκάστοτε ελεγκτή. Δεν είναι «μοναχοφαγάς». Απλώς έχει αναλάβει – κατά άλλους «αγοράσει» - τον δύσκολο ρόλο του εισπράκτορα. Τα λιπαντικά λέγεται ότι ρέουν από τον εισπράκτορα προς τα πάνω ανεβαίνοντας όλη την ιεραρχία και φθάνουν μέχρι και πολιτικούς μηχανισμούς. Κάθε μηχανή βλέπεται χρειάζεται λίπανση και δεν μπορούν να τα περιμένουν όλα από τις προμήθειες του δημοσίου. Μην ξεχνάμε ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας πολιτικές παρεμβάσεις για μεγάλες υποθέσεις προστίμων κλπ. όπως π.χ. η περίπτωση του κου Παναγιώτη Ψωμιάδη, άλλοτε λαλίστατου και πανίσχυρου υπερνομάρχη, ο οποίος εξέπεσε του αξιώματός του μετά την εμπλοκή του σε συναφές σκάνδαλο. Είναι επίσης εύλογο να υποθέσουμε ότι πέραν των υποθέσεων που έχουν γίνει γνωστές, ασύγκριτα περισσότερες είναι οι ανάλογες υποθέσεις που ποτέ δεν έγιναν γνωστές καθώς τα “deals” ολοκληρώθηκαν με σχετική ικανοποίηση όλων των εμπλεκόμενων και χωρίς παρενέργειες.
Επειδή τα παραπάνω δεν είναι γνωστά μόνο σε εμάς τους Έλληνες αλλά πήρε κάτι και το αυτί των θεσμών σχετικώς, στο πλαίσιο των μνημονίων μεταξύ άλλων μας ζητήθηκε η ανεξαρτησία του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Οι ανάλγητοι ξένοι μας ζήτησαν να μην επιτρέπουμε στον εκάστοτε Πρωθυπουργό να βάζει τον δικό του. Θεσπίστηκε ανεξαρτησία ως προς:
- την εκλογή (να προκηρύσσεται η θέση και αντί να «φυτεύεται» ο εκάστοτε ευνοούμενος του κυβερνώντος κόμματος να αναλαμβάνει πρόσωπο ευρείας αποδοχής που έχει περάσει με διαφάνεια από διαδικασία αξιολόγησης),
- την παραμονή στη θέση (να μην απολύεται όποτε δεν κάνει τα χατίρια του Υπουργού ή του Πρωθυπουργού αλλά μόνο αν δεν πετύχει τους αντικειμενικούς στόχους του ρόλου του ή εκπνεύσει η σύμβασή του),
- αλλά και ως προς τη τέλεση των καθηκόντων (να μην δέχεται εντολές από τον Υπουργό ή τον Πρωθυπουργό αλλά να υλοποιεί την κείμενη νομοθεσία που ψηφίζει η βουλή).
Τυπικά το νέο πλαίσιο προστατεύει τον εκάστοτε ΓΓΔΕ. Βέβαια ακόμα κι έτσι ο προκάτοχος της κας Σαβαϊδου δεν άντεξε (δείτε παλαιότερο σχετικό άρθρο μου περί της παραίτησης του κου Χάρη Θεοχάρη : Η ελληνική κυβέρνηση αυτοακυρώθηκε....
Γιατί τα είπε όλα αυτά ο κος Βαρουφάκης
Ας μην γελιόμαστε, ο κος Βαρουφάκης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο περιορισμένων γνώσεων και προσλαμβανουσών παραστάσεων, όπως μεγάλο μέρος των πρώην ή νυν στελεχών της κυβέρνησης Τσίπρα. Κάθε άλλο. Μήπως όμως η τέχνη της πολιτικής επικοινωνίας κέρδισε στην καρδιά του κατά κράτος τις άλλες τέχνες που κατέχει, εις βάρος ακόμα και της αξιοπρέπειάς για την οποία μιλούσε;
Μήπως χωρίς να το καταλάβουμε μιλάμε για αυτόν και τις δηλώσεις του αντί για το ότι κυβέρνησή μας έχει ήδη παραβιάσει σημαντικά τη συμφωνία που με πόνο και αίμα έφερε την απολύτως τελευταία στιγμή; Διαβάστε γιατί σε πρόσφατο άρθρο μου Ήδη στον αέρα η συμφωνία της 12ης Ιουλίου
Πρώτη δημοσίευση: iefimerida.gr
Κλείνει επταετία η ύφεση στην πατρίδα μας. Για την ώρα δεν διακρίνεται κάποια αναστροφή της πορείας στον ορίζοντα. Ο χρόνος κυλάει χωρίς να διαμορφώνεται ένα νέο πειστικό αφήγημα για την ελληνική κοινωνία. Χωρίς ένα νέο όραμα πάνω στο οποίο οι παραγωγικές δυνάμεις να συμμαχήσουν και τα υπόλοιπα τμήματα της κοινωνίας να αποδεχτούν ως ζητούμενο, ακόμα κι αν απαιτεί θυσίες. Όχι ότι λείπουν οι θυσίες, αλλά στερούνται βιώσιμης στόχευσης.
Ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε άνετα να αποφεύγει τις κακοτοπιές χρησιμοποιώντας διερμηνέα.
Η 
Όχι δεν έχω παραισθήσεις ούτε προσπαθώ να παραπληροφορήσω. Απλώς αποφάσισα να αναφερθώ στο μέλλον. Σε αυτό που πιστεύω κι ελπίζω ότι θα συμβεί. Σε αυτό που είναι το μόνο ενδεχόμενο να έχουμε ομαλά ξεμπερδέματα από την παρούσα κατάσταση χωρίς ακόμα πιο επώδυνα βιωματικά μαθήματα για τους πολλούς. Τον μόνο μη ακραίο τρόπο για να αρχίσει η έξοδος από την η κρίση που βιώνει η χώρα μας.
Στο συνταξιοδοτικό το μέγεθος μετράει. Και δυστυχώς δεν υπάρχει το ένα μέγεθος που να κάνει σε όλους. 
Δυο εβδομάδες μετά τη συμφωνία της 12/13ης Ιουλίου με την Ε.Ε. έχουμε ήδη παραβιάσει αρκετούς από τους όρους της. Μετά από πρόχειρη αντιπαραβολή συμφωνίας και ψηφισθέντων έχουμε κυρίως τα παρακάτω που δεν έχουμε υλοποιήσει, παρά τις γραπτές δεσμεύσεις μας:
… τότε πρώτα θα ψηφίζαμε επί των βασικών κατευθύνσεων και μετά θα διαλέγαμε τα πρόσωπα που μπορούν να τις εκφράσουν / υλοποιήσουν / επικοινωνήσουν.
Οι ασφαλιστικές εισφορές είναι τελικά ανταποδοτικές ή όχι;